دلایل بروز بیماری اسکیزوفرنی

دلایل بروز بیماری اسکیزوفرنی
بیماری اسکیزوفرنی یکی از اختلالات شدید روانی است که عمدتاً با اختلال در تفکر، احساس، و رفتار مشخص میشود. این بیماری معمولاً باعث بروز نشانههایی مانند هذیانها، توهمات، و اختلال در توانایی فرد برای ارتباط برقرار کردن میشود. براساس تخمینهای سازمان جهانی بهداشت (WHO)، حدود ۲۴ میلیون نفر در سطح جهانی به این بیماری مبتلا هستند که نشاندهندهی شیوع نسبی آن در جامعه انسانی است. نرخ شیوع بیماری اسکیزوفرنی در جمعیت عمومی بین ۰.۵ تا ۱ درصد تخمین زده میشود.
تعریف و علائم اختلال اسکیزوفرنی
اسکیزوفرنی یک اختلال روانی جدی است که بر تفکر، احساس، و رفتار فرد تأثیر میگذارد. بهعنوان یک بیماری مزمن، اسکیزوفرنی میتواند عملکرد روزمره فرد را بهطور قابل توجهی تحت تأثیر قرار دهد و نیاز به درمان طولانیمدت و مدیریت پیوسته دارد.
علائم اسکیزوفرنی
علائم این بیماری را میتوان به سه دسته اصلی تقسیم کرد: علائم مثبت، علائم منفی و علائم شناختی.
علائم مثبت:
هذیانها: باورهای نادرست و غیرمنطبق با واقعیت که فرد به آنها اعتقاد دارد.
توهمات: تجارب حسی نادرست مانند شنیدن صداهایی که وجود ندارند.
اختلال در تفکر: مشکلاتی در سازماندهی یا بیان افکار.
علائم منفی:
عدم ابراز احساسات یا ارتباط عاطفی.
کاهش تمایل به تعاملات اجتماعی.
فقدان انگیزه و اشتیاق برای شرکت در فعالیتهای روزمره.
علائم شناختی:
اختلال در توجه و تمرکز.
مشکلات در حافظه و یادگیری.
کاهش قابلیت تصمیمگیری و تفکر منطقی.
دلایل بروز اسکیزوفرنی
۱. عوامل ژنتیکی
نقش وراثت: تحقیقات نشان دادهاند که افراد دارای خویشاوندان نزدیک با اسکیزوفرنی، نسبت به جمعیت عمومی، ریسک بالاتری برای بروز این اختلال دارند. بهعنوان مثال، اگر یک فرد دارای خواهر یا برادر مبتلا به اسکیزوفرنی باشد، خطر ابتلای او به این بیماری تقریباً ۱۰ درصد است، در حالی که این رقم در جمعیت عمومی حدود ۱ درصد میباشد.
ریسک ژنتیکی و روانپزشکی: مطالعات اخیر نشان دادهاند که ترکیب چندین ژن میتواند به طور کلی ریسک ابتلا به اسکیزوفرنی را افزایش دهد. تحقیقات منتشرشده در Nature Reviews Neuroscience به نقش متغیرهای ژنتیکی در بروز اختلالات ذهنی اشاره دارند.
۲. عوامل محیطی
استرس: فشارهای روانی ناشی از تغییرات زندگی، از دست دادن عزیزان یا مشکلات اقتصادی میتوانند تأثیر منفی زیادی بر روی سلامت روانی داشته باشند.
مصرف مواد مخدر: تحقیقات نشان دادهاند که استفاده از مواد مخدر، بهویژه کانابیس، میتواند خطر ابتلا به علائم روانی، از جمله اسکیزوفرنی را افزایش دهد.
شرایط اجتماعی: عواملی مانند فقر، بیکاری و انزوای اجتماعی میتوانند به عنوان محرکهای موثر در بیماریزایی مشکلات روانی عمل کنند.
عوامل خانوادگی: استرسهای ناشی از روابط خانوادگی میتوانند در حفظ و تشدید علائم بیماری نقش داشته باشند.
تأثیرات کودکی: مواجهه با استرسهای زودرس مانند آزار و بیتوجهی در دوران کودکی میتواند خطر ابتلا به اسکیزوفرنی را افزایش دهد.
نتیجهگیری
بیماری اسکیزوفرنی یک اختلال پیچیده و چندعاملی است که تحت تأثیر عوامل ژنتیکی، محیطی، و بیوشیمیایی قرار دارد. در حالی که نقش ژنتیک در افزایش ریسک ابتلا به این بیماری ثابت شده است، عوامل محیطی نیز میتوانند تأثیر مهمی در بروز یا تشدید علائم آن داشته باشند. با افزایش آگاهی عمومی، تشخیص زودهنگام و بهبود راهکارهای درمانی، میتوان به بهبود کیفیت زندگی مبتلایان کمک کرد. همچنین، تحقیقات بیشتر در این زمینه ضروری است تا بتوان راهکارهای بهتری برای پیشگیری و مدیریت این بیماری ارائه داد.
رسالت ما در مجموعه ی دکتر پورنامداری، ارائه خدمات روانشناسی و رواندرمانی با رعایت استانداردها و اهمیت بالاترین سطح سلامتی مراجعهکنندگان عزیز است. تیم ما از پزشکان و متخصصین با تجربه، با بهرهگیری از جدیدترین روشهای علمی، و تکنولوژی روز همچون آر تی ام اس برای دستیابی به این هدف تشکیل شده است. انتخاب روانشناس خوب، بهترین متخصصین و مشاوران با توجه به نیازهای شما جزو اصول ماست
منابع:
- Social determinants of mental health.
- The Journal of Mental Health Policy and Economics. (2020). The economic impact of schizophrenia.
- Biological Psychiatry. (2022). Neurobiology of Schizophrenia.
- Neuroscience & Biobehavioral Reviews. (2021). The role of dopamine in schizophrenia.
- Gottesman, I. I., & Gould, M. S. (2003). The Case for Mid-Range Thinking in Psychiatric Genetics: The Endophenotype Approach. Nature Reviews Neuroscience.
- Lancet Psychiatry. (2016). Cannabis Use and Risk of Psychosis.
- Journal of Psychiatry & (2019). Environmental factors in schizophrenia.
- American Psychiatric Association. (2013). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-5).